Επικεντρωθείτε στην Ουσία και όχι στην Εξουσία!!!!!!!!!!!!!!!

- Ξεκίνησα να γράφω για το πολυτεχνείο , παραθέτοντας τα γεγονότα της εποχής με μια χρονολογική σειρά, αλλά μετά σκέφτηκα , όχι δεν έχει νόημα, όποιος θέλει, μπορεί να γκουγκλάρει το συγκεκριμένο γεγονός και να μάθει τι ισχύει ιστορικά, να το ψάξει, να το ερευνήσει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, αυτό που για μένα έχει σημασία ανατρέχοντας στα γεγονότα της εποχής εκείνης, είναι οι πρωταγωνιστές και οι ιδέες τους. Συμμετείχαν χιλιάδες στην εν λόγω εξέγερση , από όλες τις κοινωνικές ομάδες , οι πρωταγωνιστές όμως, αυτοί που συμμετείχαν, είτε με τον γραπτό λόγο (πανό , ανακοινώσεις γεμάτες με ιδέες που ξεχείλιζαν από τις σελίδες Α4  και άγγιζαν το μυαλό και την ψυχή κάθε αναγνώστη),  είτε με τον προφορικό λόγο (μέσω της ραδιοσυχνότητας που έστησαν στα εργαστήρια του Πολυτεχνείου για να ακούγεται η φωνή τους σε όλο το λεκανοπέδιο), άγγιξαν τις ψυχές των συμπατριωτών τους , αλλά και εμάς τους μετέπειτα ακροατές εκείνων των γεμάτο πάθος ανακοινώσεων, για Ελλάδα ,  Ελευθερία, φράσεις όπως «αδέλφια μας στρατιώτες», ή όταν όλοι σύσσωμοι τραγούδησαν το αιώνιο σύμβολο της ελευθερίας, τον Εθνικό μας Ύμνο και κράδαιναν Ελληνικές Σημαίες μέσα στον Πανεπιστημιακό χώρο …… κάτι που υποδηλώνει ότι δεν ντρέπονταν να εκφράσουν δημόσια την αγάπη τους για την Πατρίδα, αυτά τότε…. Σήμερα διαπιστώνω, βλέποντας την εικόνα των Πανεπιστημίων και τις ενέργειες των φοιτητών, πόσο ξεπερασμένες θεωρούνται εκείνες οι ιδέες , πόσο προσβλητικές και φασιστικές για όποιον τολμήσει να τις ξεστομίσει και όμως στο όνομα εκείνου του γεγονότος καίγεται η χώρα μου κάθε χρόνο , και όλοι εμείς γινόμαστε απλώς θεατές αυτών των ντροπιαστικών γεγονότων, με λυπεί που η φοιτητική και όχι μόνο κοινότητα, δεν κατάφερε τόσα χρόνια να απομονώσει αυτούς τους τραμπούκους μπαχαλάκιδες, που αμαυρώνουν την μνήμη εκείνων, δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια κρυφή σκέψη στα μυαλά των σημερινών φοιτητικών συλλόγων , δεν μπορώ να κατανοήσω κατά πόσο τους εξυπηρετεί αυτό το αλαλούμ , δεν θα το αναλύσω παραπάνω.

- Φυσικά και δεν θα παραλείψω και κάποιους άλλους της εποχής του Πολυτεχνείου, που ξέχασαν ότι ειπώθηκε τότε και ότι πρέσβευαν εκείνη την χρονική στιγμή και μόλις τελείωσαν τις σπουδές τους τρέξανε να εξαργυρώσουν τον αγώνα τους για μια πολιτική καριέρα και όχι μόνο, ίσως οι σημερινοί φοιτητές κράτησαν στην μνήμη τους αυτήν την αντίληψη των συγκεκριμένων «πρωταγωνιστών» και ξέχασαν το εθνικό ανάστημα όλων των υπολοίπων αγωνιστών.

- Καθίστε λοιπόν αναπαυτικά και απολαύστε για ακόμα μια φορά αυτό το θέατρο του παραλόγου , με λίγη γεύση από Νέρωνα σε ένα Λονδρέζικο τοπίο.

                                                                                 "Vaia"